Badanie korozyjne w mgle solnej
Testy w mgle solnej należą do podstawowych badań oceny odporności korozyjnej materiałów i powłok ochronnych. Jak poprawnie zaplanować i przeprowadzić badania korozyjne w atmosferze rozpylonej mgły solnej?
Czym jest badanie w mgle solnej i jaki jest jego cel?
Badanie korozyjne w mgle solnej (test solny) służy do oceny odporności materiałów metalowych oraz powłok ochronnych (np. cynkowych, lakierniczych, malarskich) na procesy degradacji.
Badanie polega na umieszczeniu próbek w komorze starzeniowej, w której panują kontrolowane warunki korozyjne. Najczęściej jest to atmosfera zawierająca rozpylony roztwór 5% chlorku sodu (NaCl), imitujący agresywne oddziaływanie atmosfery morskiej lub przemysłowej.
Test solny pozwala symulować w warunkach laboratoryjnych procesy korozyjne zachodzące w czasie wieloletniej eksploatacji wyrobu. Dostarcza on cennych informacji, niezbędnych przy projektowaniu nowych materiałów i powłok antykorozyjnych.
Jak zaplanować badanie korozyjne w mgle solnej?
Aby wyniki testu solnego były miarodajne, kluczowe jest prawidłowe zaplanowanie badania. Obejmuje to:
| Etap | Opis |
| Wybór reprezentatywnej próbki | Powinna ona odzwierciedlać rzeczywisty wyrób (kształt, wymiary, rodzaj podłoża i powłoki). |
| Określenie parametrów pracy komory solnej | Stężenie roztworu soli, temperatura, czas trwania cyklu, liczba cykli. Parametry dobiera się tak, by przyspieszyć proces korozji w stosunku do rzeczywistych warunków eksploatacyjnych. |
| Wybór metod oceny wyników | W zależności od przeznaczenia wyrobu, stosuje się różne badania kontrolne, np. ocena stopnia skorodowania powierzchni, przyczepność powłoki, pomiar parametrów mechanicznych materiału. |
W Laboratorium Antykorozyjnym TENSLAB prowadzone są badania w atmosferze rozpylonej mgły solnej. Przykładowo, badania odporności korozyjnej blach wykonanych z ocynkowanej stali prowadzone są w atmosferze rozpylonej 5% solanki, w temperaturze 35°C, czas ekspozycji 8 h. Próbki po ekspozycji poddawane są ocenie wizualnej pod kątem występowania białej korozji.
Metodyka badań korozyjnych w komorze solnej
Procedura badania w rozpylonej mgle solnej obejmuje następujące punkty:
- Przygotowanie próbek zgodnie z wymaganiami normy (np. PN-EN ISO 9227) i/lub wytycznymi Klienta.
- Umieszczenie próbek w komorze z rozpylonym roztworem NaCl o określonym stężeniu i temperaturze.
- Uruchomienie cyklu badawczego (np. naprzemienne działanie fazy mokrej i suchej).
- Po zakończeniu cyklu/cykli pomiarowych, wyjęcie próbek z komory.
- Ocena stopnia degradacji materiału metodą wizualną i/lub instrumentalną.
W badaniach prowadzonych w komorze solnej istotne jest precyzyjne odtworzenie założonych warunków i ścisłe przestrzeganie procedur badawczych, aby zapewnić powtarzalność i odtwarzalność wyników.
Interpretacja i zastosowanie wyników badań w komorze solnej
Kluczowe w testach korozyjnych jest porównanie stopnia skorodowania badanych próbek po ekspozycji w komorze solnej. Pozwala to ocenić odporność korozyjną poszczególnych materiałów i powłok ochronnych.
Wyniki testów solnych wykorzystuje się przede wszystkim do:
- Optymalizacji składu i grubości powłok antykorozyjnych.
- Porównania odporności korozyjnej różnych materiałów konstrukcyjnych.
- Oceny jakości wykonania powłok cynkowych i lakierniczych.
- Symulacji oddziaływania warunków atmosfery morskiej lub przemysłowej.
Regularne badania w komorze solnej pozwalają doskonalić receptury i technologie, podnosząc trwałość antykorozyjną wyrobów metalowych.
