Badania kondensacyjne – odporność na wilgoć
Wilgotna atmosfera niekorzystnie wpływa na stan obiektów/konstrukcji/powłok.
Weryfikacja odporności na wilgoć pozwala określić właściwości powłok, systemów malarskich lub innych zabezpieczeń naniesionych na różne podłoża, zarówno drewniane, gipsowe, gipsowo-kartonowe, jak również metalowe. Na powierzchniach eksponowanych obiektów występuje ciągła kondensacja wilgoci, co wpływa na jej degradację. Zniszczenia powstałe podczas badań mogą wykazać: spęcherzenia, odbarwienia, zmiękczenia – zmniejszenie twardości, szybszą ścieralność, marszczenia, kruchość, obniżenie przyczepności, a także niekorzystnie wpłynąć na stan podłoża.
Badanie przeprowadzane jest w określonej temperaturze i wilgotności. Niezbędne jest zachowanie wymaganych parametrów, aby wyniki były reprezentatywne. Obiekty eksponowane są pod odpowiednim kątem i narażane na ciągłą kondensację. Kryteria oceny ustalane są indywidualnie, w zależności od realizowanego projektu. Podczas badania dokonuje się okresowych inspekcji w celu oceny zachodzących zmian. Degradacji ulega zarówno zastosowany system ochronny, jak i materiał bazowy. Dzięki przeprowadzonej ekspozycji można wykryć zarówno niską jakość używanych produktów, jak również błędy produkcyjne.
Przeprowadzamy dwa rodzaje badań kondensacji wilgoci:
- kondensacja, jednostronna ekspozycja (zgodnie z normą PN EN ISO 6270-1)
Próbki badane narażone są jednostronnie na ciągłą kondensację wilgoci w podwyższonej temperaturze, zaś tylna powierzchnia chłodzona jest powietrzem w warunkach pokojowych. Niższa temperatura otoczenia wywołuje zwiększenie kondensacji wody na powierzchni eksponowanej. Metoda ta często powoduje szybszą degradację niż w przypadku kondensacji obustronnej. - kondensacja, dwustronna ekspozycja (zgodnie z normą PN EN ISO 6270-2)
Płytki do badań umieszczane są w komorze o stałych (CH) lub zmiennych (ATH, AH) warunkach kondensacyjnych podczas ekspozycji.
Metoda CH polega na eksponowaniu obiektu w izolowanej komorze o stałych warunkach ekspozycji tj. 40°C i wilgotności 100%. Test odzwierciedla ciągłą kondensację.
Metoda AH i ATH polegają na zmianie warunków ekspozycji podczas badań. Realizowane są w 24 godzinnych cyklach.
Test kataplazmy
Badanie odporności na kondensację wilgoci, można przeprowadzić również dzięki testom kataplazmy. W tym przypadku ocena polega na określeniu odporności na wilgotny okład. Próbki badane owija się w materiał absorpcyjny i umieszcza w foli. W zależności od rodzaju przeprowadzanego badania zalewa się je buforem kwasowym, zasadowym lub obojętnym odzwierciedlającym różne środowiska ekspozycji. Tak przygotowany zestaw próbek eksponuje się w komorze grzewczej przez 7 lub 14 dni w temperaturze 70°C.
