Różnice w pomiarze zawartości ferrytu delta metodami metalograficznymi oraz przy użyciu ferrytomierza

Poniżej zestawienie wyników pomiaru zawartości ferrytu delta z wykorzystaniem mikroskopu świetlnego oraz ferrytomierza. Badania wykonano w oparciu o ASTM E562-11, ASTM E1245-03 (2016) oraz PN-EN ISO 8249:2018-11. Obiekt badań stanowiła próbka przygotowana ze złącza spawanego ze stali duplex (1.4462).

Zgodnie z przepisami m. in.: DNVGL-OS-C401 July 2019, NORSOK Standard M-601:2016, pomiar zawartości ferrytu delta powinien być przeprowadzony metodą metalograficzną [ASTM E562-11 i/lub ASTM E1245-03 (2016)] od strony grani oraz od strony lica spoiny – w ostatnim w kolejności ściegu. Badania wykonuje się na wytrawionej powierzchni zgładu metalograficznego mikroskopowego z wykorzystaniem siatek (pomiar manualny) lub pomiaru automatycznego.

Badania zgodnie z PN-EN ISO 8249:2018-11wykonuje się od strony lica lub grani spoiny, w co najmniej 6 położeniach, za pomocą ferrytomierza. Głównym ograniczeniem metody jest wielkość sondy, której rozmiar może utrudnić pomiar na niewielkich spoinach.

W związku z wymaganiami norm/przepisów, wyniki pomiaru zawartości ferrytu ferrytomierzem na powierzchni zgładu metalograficznego powinny być wykorzystywane jedynie informacyjnie.