Określenie właściwości mechanicznych rur eksploatowanych w podwyższonych temperaturach realizuje się między innymi poprzez przeprowadzenie statycznej próby rozciągania w temperaturze otoczenia. Próbki do próby rozciągania, zawierające całą grubość ścianki rury, nie zawsze pozwalają określić granicę plastyczności, wytrzymałość na rozciąganie lub wydłużenie procentowe po rozerwaniu. W przypadku materiałów, które posiadają surową, utlenioną powierzchnię, nawet po zastosowaniu frezowania części chwytowych, próbki mogą pękać poza długością pomiarową. W takim przypadku dobrym rozwiązaniem jest zastosowanie próbek okrągłych, pobranych ze środka grubości ścianki rury. Unika się w ten sposób wpływu surowych powierzchni, co pozwala na uzyskanie miarodajnych wyników.
Zapraszam do lektury:
Sprawdź również:
Spawanie gazowe 311 – wszystko, co powinieneś wiedzieć
Kursy spawania TIG – jak wybrać najlepszy kurs dla siebie?
Ujawnienie pęknięcia przy użyciu mikroskopii świetlnej
