Określenie właściwości mechanicznych rur eksploatowanych w podwyższonych temperaturach realizuje się między innymi poprzez przeprowadzenie statycznej próby rozciągania w temperaturze otoczenia. Próbki do próby rozciągania, zawierające całą grubość ścianki rury, nie zawsze pozwalają określić granicę plastyczności, wytrzymałość na rozciąganie lub wydłużenie procentowe po rozerwaniu. W przypadku materiałów, które posiadają surową, utlenioną powierzchnię, nawet po zastosowaniu frezowania części chwytowych, próbki mogą pękać poza długością pomiarową. W takim przypadku dobrym rozwiązaniem jest zastosowanie próbek okrągłych, pobranych ze środka grubości ścianki rury. Unika się w ten sposób wpływu surowych powierzchni, co pozwala na uzyskanie miarodajnych wyników.
Zapraszam do lektury:
Sprawdź również:
Norma ASTM B117 – badanie korozyjne w komorze solnej
Malowanie proszkowe grubość powłoki
Spoina przerywana – wykonanie i kontrola jakości
Grubość powłoki cynkowej – kluczowe wskazówki i normy
