Próba udarności
PN-EN ISO 179-1 Oznaczanie udarności metodą Charpy’ego. Część 1: Nieinstrumentalne badanie udarności
Metoda Charpy’ego polega na udarowym zginaniu prostopadłościennej próbki z karbem lub bez karbu, podpartej na dwóch podporach i określeniu pracy potrzebnej do jej złamania. Karb ma na celu koncentrację naprężeń w określonym miejscu badanej próbki. Udarność określa się jako pracę potrzebną do dynamicznego złamania próbki, odniesioną do 1 m2 przekroju próbki (jeżeli jest to udarność z karbem, to do przekroju w miejscu z karbem).
Badanie udarności zgodnie z normą PN-EN ISO 179 wykonuje się dla tworzyw termoplastycznych i termoutwardzalnych przeznaczonych do formowania i wytłaczania, tworzyw napełnianych i wzmacnianych, sztywnych płyt z tworzyw termoplastycznych i termoutwardzalnych, laminatów, kompozytów wzmocnionych włóknami.
Kształtkę do badań w postaci beleczki umieszcza się na podporach, a następnie poddaje się jej środkową część uderzeniu młotem udarowym. Badania wykonywane są dla znormalizowanych kształtek typu 1 (ISO 179-1/1eU) o wymiarach 80 mm x 10 mm x 4 mm z karbem lub bez. Należy wykonać dziesięć powtórzeń w serii pomiarowej dla danego materiału badawczego.
