Próba ścinania międzywarstwowego wg ISO 14130

PN-EN ISO 14130 – Oznaczanie umownej wytrzymałości na ścinanie międzywarstowe metodą krótkiej belki

Wielkością charakteryzującą podatność laminatów na występowanie rozwarstwień jest wytrzymałość na ścinanie międzywarstwowe, które wykonuje się zgodnie z normą PN-EN ISO 14130. Próbkę o przekroju prostokątnym obciąża się powodując wygięcie, jak prostą belkę, aby wystąpiło uszkodzenie pod wpływem ścinania międzywarstwowego. Badany materiał opiera się na dwóch podporach i na jego środku przykłada się obciążenie za pomocą trzpienia pośrodku pomiędzy podporami.

Zgodnie z normą PN-EN ISO 14130, podczas badania wytrzymałości na ścinanie międzywarstwowe, odległość między podporami powinna wynosić:

gdzie:

L – odległość między podporami;

h – średnia grubość badanej próbki.

Rysunek 1. Schemat obciążenia badanej próbki [PN-EN ISO 14130:2001]

Dopuszczalna jest obróbka mechaniczna kształtek oraz zmiana ich wymiarów przy zachowaniu proporcji: l=10h i b=5h. Badania dla danej próbki wykonujemy w 5 powtórzeniach.