Badanie przyczepności cross-cut – metoda siatki nacięć

Badanie siatki nacięć (cross-cut) według normy ISO 2409 jest powszechnie stosowaną metodą oceny przyczepności powłok malarskich i innego tego typu warstw na różnorodnych podłożach. Ma zastosowanie dla powłok o grubości do 250 μm, nie odznaczających się znaczną twardością.

Używając specjalnego narzędzia wieloostrzowego (nóż Petersa) lub nożyka jednoostrzowego wykonuje się nacięcia w postaci siatki (6 x 6). Wszystkie nacięcia powinny dochodzić do podłoża i mieć taką samą głębokość. Odstępy między nacięciami (1mm, 2mm, 3 mm) i położenie siatki nacięć dopasowywane są w zależności od grubości powłok i specyfiki podłoża (metal, tworzywa sztuczne, drewno, tynk). Po wykonaniu nacięć należy usunąć słabo przylegające fragmenty powłoki, np. poprzez przyklejenie taśmy samoprzylepnej i oderwanie jej pod odpowiednim kątem.

Przyczepność klasyfikuje się według sześciostopniowej skali (od 0 do 5) zamieszczonej w normie PN-EN ISO 2409, oceniając wygląd naciętych krawędzi i procentowy udział ubytków powłoki w granicach wykonanej siatki nacięć.

Wykonujemy badanie zgodnie z:

• PN-EN ISO 2409 Farby i lakiery — Badanie metodą siatki nacięć
• PN-EN ISO 16276-2 Ochrona konstrukcji stalowych przed korozją za pomocą ochronnych systemów malarskich — Ocena i kryteria przyjęcia adhezji/kohezji (wytrzymałości na odrywanie) powłoki — Część 2: Badanie metodą siatki nacięć i metodą nacięcia w kształcie X